SOTTP

[Juukla]

gqlgwdcjrj

[jacko]

zasadniczo zgadzam się z tezami Pana tekstu, odnoszę jednak wrażenie, że odnoszą się one w znaczącej części do poglądów Redaktora Markowskiego i nie rozwijają ich w sposób znaczący, jedynie w alternatywny sposób je przedstawiają. Pozwolę sobie zatem na przekazanie kilku zasadniczych uwag, które skoncentrują się głównie na oryginalnym tekście.
Z pierwszą tezą Redaktora Markowskiego trudno się nie zgodzić, acz z jednym zastrzeżeniem – zmiany gospodarcze również pchnęły ludzi do wyborów, oczekiwali oni bowiem poprawy, nie każdy stał się bowiem “beneficjentem transformacji”, jak raczył to ująć Autor. Nie do końca zgadzam się jednak z założeniem: “w Polsce nie ma głębokiego konfliktu ideologicznego”. Odnoszę bowiem wrażenie, iż Autor pisze wyłącznie o jednej grupie ludzi: 40-50 lat, pracujący i dobrze zarabiający, wykształceni mieszkańcy dużych miast.
Wydaje mi się, że rozważania, które się naprędce rozpoczęły, mają bardzo wiele wspólnego z rozważaniami, które toczyły się od 1988 roku i skończyły się jedną, przykrą konkluzją – Polska nie miała w tamtym okresie teorii transformacji, dlatego weszła w ten ważny okres całkowicie nieprzygotowana. Podobnie jest i teraz, analogicznie do drogowców w zimie, socjologowie zostali całkowicie zaskoczeni atakiem społeczeństwa. W obrębie jednego tygodnia na światło dzienne wydobywane są niesamowite pojęcia (prekariat) i mniej lub bardziej składne wytłumaczenia. W tym kierunku idą również kokluzje Redaktora Makowskiego, który buduje atmosferę oblężonej twierdzy oraz otwiera tok myślenia o grupie sprzeciwu, jak o ludziach, których łączy tylko “wściekłość i gniew”, prognozując, że ten stan rzeczy nie może się długo utrzymać.
Redaktor Makowski w sposób, który jest interesujący, ale przy tym wysoce ograniczony, powodujący redukcję zjawiska, próbuje wytłumaczyć stan rzeczy A.D. 2015 na bazie przytoczonych “czterech A” Guya Standinga (gniewu (angor), anomii (anomie), niepokoju (anxiety) oraz alienacji (alienation)). W tych wytłumaczeniach nie pojawia się bowiem podkreślenie piątego “A”, które jest naturalną pochodną czterech poprzednich – podmiotowości i teorii działania (agency theory)? Obraz stanu rzeczy kończy się na zaprzeczeniu obecnemu stanowi rzeczy. Nie mówi się jednak co będzie kolejnym etapem. Kolejnym etapem jest tworzenie rzeczywistości alternatywnej, rozwijanie stosunków i struktur społecznych, a następnie tworzenie silnych powiązań, sieci i struktur, które prowadzą do zmiany otaczającej rzeczywistości i otaczającego systemu.
Redaktor Markowski kończy swój wpis, powołując się na Stephane Hessel’a słowami, z którymi trudno się nie zgodzić: „(…) wściekłość jest odrzuceniem nadziei. Powiedziałbym nawet, że jest zrozumiała, a mimo to nie jest możliwa do zaakceptowania, ponieważ nie pozwala uzyskać rezultatów, które zapewne może przynieść nadzieja”. Zdanie to wymaga jednak rozwinięcia, bowiem nadszedł właśnie moment, w którym wielu ludzi poczuło powiew nadziei, która popchnęła ich do zgodnego działania.
Końcowy apel o przerzucenie mostów pomiędzy “zadowolonymi” i “głodnymi” jest w moim odczuciu już nieco spóźniony, bowiem most ten został właśnie przerzucony, o czym stanowi wynik wyborów, a także rozkład głosów na mapie Polski, gdzie coraz więcej regionów o kolorach wyblakłych, które zastąpiły wcześniej silnie intensywne barwy.
Nie środki produkcji (które jak wiadomo, nie są w rękach oburzonych), a ograniczony dostęp do dystrybucji owoców dobrobytu; nie dostęp do smartfonów (którego młodym, wykształconym i z wielkich ośrodków również nie ograniczano), a realna potrzeba tworzenia wspólnoty, tożsamości i więzi społecznych.
Zgadzam się z poruszonym przez Pana Profesora problemem, którym jest słabość partii (w moim odczuciu zwłaszcza ich struktura wodzowska) oraz krótkowzroczność w sprawach gospodarczych.
Wyrażonej jednak na końcu tekstu Pana Profesora wątpliwości, spieszę przypomnieć, że ci liderzy już się pojawili. Duda, Kukiz, Ogórek, Wilk, Tanajno, Braun, Kowalski. Będą też inni. Wierzę, że pod jedjum frontem. I wierzę, że nie będą to “młode twarze” w maskach PO, czyli Petru i Balcerowicz, czy podejmowana próba przejęcia centrolewicowego elektoratu przez partię “Razem”.[link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych]


[link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych]


[link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych]

Ostatnie zdanie zasługuje na cytat: “Wierzę, że z czasem znajdziemy rozwiązania, które ostudzą głowy wkurzonych bez potrzeby ścinania głów zadowolonych”.
Odpowiedzieć wypada również cytatem, nie wiem jednak, na który się zdecydować, czy na ten o braku chleba i radzie o jedzeniu ciastek, czy na ten o idiotach i złodziejach pracujących za 6 tysięcy złotych, czy może raczej na ten, że emigracja to nie dramat tylko zawsze jakaś szansa.